Dag 2: Een verloren dag

Maandag 29 augustus

Na een lange nachtrust van bijna 11u slaap, worden we de eerste keer wakker rond 5u. Meteen denk ik aan onze koffers. Was het nu een nachtmerrie of toch echt? Helaas was het geen droom. Tom belt meteen naar de luchthaven om te horen of zijn koffer al toegekomen is en of de mijne reeds onderweg is. Een vriendelijk meneer aan de lijn kan ons bevestigen dat er al 1 koffer klaarstaat en de mijne ergens in de lucht hangt. Rond de middag zouden beiden koffers klaarstaan aan de balie van de bagage. 

Oef, blij om dat te horen. Tom gaat dan vlug naar de Safeway om tandpasta en tandenborstel. Ik typ reeds de blog van gisteren. Daarna maken we ons klaar om het hotel te verlaten en te gaan ontbijten. Traditiegetrouw gaan we op onze eerste reisdag ontbijten bij Denny’s. We kiezen voor The All American Slam en The Banana Blueberry Pancake Slam. 

Tijdens ons ontbijt overlopen we ons kampeerlijst voor in de Walmart. Rond 8u30 rijden we naar de Walmart. Eerst gaan we naar de pick-up van onze kampeerspullen. Alles is op tijd aangekomen! De dame overloopt op haar gemak, we hebben nu toch tijd. Na 3 items krijgen we andere vieze dame om de rest van de spullen op te halen. Een beetje lachen kan toch geen kwaad, maar er moet vandaag serieus vies gekeken worden. Met een volle kar laden we onze spullen in de auto. 

Dan nog de andere spullen; zoals koelbox, gasbrander,... Ze hebben niet alles en gaan naar een andere Walmart. Nog even een Best Buy binnenspringen voor tools van onze Go Pro en een powerbank. Hier hebben ze ook al niets, wegens de Pokémon rage. We bestellen de spullen in een andere Best Buy, die we straks kunnen ophalen. In de andere Walmart kopen we dan onze overige spullen: koelbox, pomp, thermos, borden, bekers, ijs, water en ons eten. 

Het is al rond de middag en rijden nu terug naar de luchthaven van Seattle om onze koffers op te halen. We komen aan bij de balie en zien terug het Duitse koppel staan, die ook hun koffers komen ophalen. Buiten staan er veel koffers, maar de onze zien we niet. De man aan de balie gaat met ons kijken achter de hekken. Ook niets te zien. We zeggen dat de grijze koffer van Tom, reeds gisteren moest gearriveerd zijn. Dan kijkt hij in hun aparte ruimte en daar staat hij dan. Oef, dat is al eentje die terecht is. Hij kijkt dan voor mijn koffer, die normaal al ergens tussen de bagage ophaling moeten liggen. Het is heel druk en er wilt niemand gaan kijken of mijn koffer daar ligt. We moeten wachten tot 16u tot het einde van de bagage opruiming. WABLIEF! Na een lange discussie en heel verhaal kijkt hij nog eens op zijn computer en nu komt hij met nog een straffer verhaal. Mijn koffer is er gewoon niet. En niemand weet waar hij is. 90% staat hij nog in Frankfurt en is er geen scan te zien vanuit Amsterdam. Maw ze hebben gelogen tegen ons deze ochtend! 

Ik wil blijven wachten tot 16u om zeker te zijn, dat ze gisteren toch gelijk hadden. De man zegt dat hij hier zeker niet is. Hij belt naar een mevrouw, dat ze moet rondkijken naar mijn koffer, maar die heeft het te druk. Uiteindelijk krijgen we een adres om nieuwe wandelkledij te kopen en dat Delta alles gaat terugbetalen. 

Om een lang verhaal, kort te maken. Zijn we naar twee uur discussie weggegaan rond 15u. Terug via Seattle naar REI (een soort AS Adventure voor nieuwe wandelschoenen). Vriendelijke mensen die mij hebben geholpen. Uiteindelijk heb ik een paar nieuwe spullen, belt Tom naar de man van deze middag. We mochten bellen om 17u. En wat is de conclusie! Mijn koffer zat wel mee in de vlucht, dat ze gisteren hebben gezegd. GVD! 

We rijden voor de zoveelste keer terug via Seattle naar de luchthaven. Wat een mooi weer en wij zijn deze kwijt om de Cascade Pass te zien. 

De man is er niet meer. En daar staat mijn koffer. Terug in mijn armen na 30 uur landing. 

Dan weer discussie over terugbetaling van bepaalde kosten zoals dure parking aan luchthaven, brandstof, tandenborstel,... Gezien we van Europa zijn, moeten we alles online regelen. Wat weer niet overeenkomt met hetgeen ze gisteren zeiden. Tom stuurt een kwade reactie naar Delta op Twitter en we rijden eindelijk weg uit de drukke stad. 

We halen nog een powerbank in een andere Best Buy, maar al vlug is het 20u en donker. Onze tent opzetten in het donker op de dichtste camping van het NP, zie ik niet meer zitten. We beslissen om terug een hotel te nemen, The Best Western in Arlington. Beter morgen met frisse moed, vroeg vertrekken en dan in het licht naar onze camping te kunnen rijden. Jammer genoeg is mijn planning van het park volledig anders dan gepland. Hopelijk hebben we morgen nog goed weer en zien we eindelijk de bergen en wildlife. 

Weer: 28 °C, blauwe hemel