Nabeschouwing West - Canada

Het heeft eventjes geduurd, maar eindelijk kan ik onze conclusie van de reis naar Canada neerpennen.


De volgende onderwerpen worden besproken:

Kamperen

Het was onze eerste kampeertrip ooit. Misschien is het voor mij wel beter meegevallen dan bij Tom. Het kamperen zou ik zeker opnieuw doen, maar dan wel in de zomermaanden. Het was heel leuk, maar ook jammer dat we veel regen hebben gehad. Laten we niet vergeten dat we in de vrieskoude van -12 graden hebben geslapen (of beter gezegd oogjes toedoen). Door het slechte en koude weer hebben we ook de sterrenhemel niet kunnen bewonderen, wat een reden was om te kamperen.

Indien we in deze regio opnieuw willen kamperen, is de maand augustus het meest geschikt.

Natuur

Laten we eerlijk zijn, Canada heeft een geweldige mooie natuur. Helaas na onze reis van 2015 in Alaska, kan er niets meer tippen aan mooiere natuur (voor zover ik gezien heb). Ga eerst naar Canada en dan naar Alaska! Toch is Canada de 2de mooiste natuur ooit gezien.

Wandelen

Aansluitend op de natuur, is het een must om te gaan wandelen. Deze reis hebben we onze langste wandelingen ooit gedaan. Het weer was helaas af en toe een spelbreker voor de hogere bergen. Wie de drukte wilt vermijden, plant het best een aantal moeilijkere wandelingen om te kunnen genieten van de prachtige uitzichten.

Logementen

De logementen in Canada zijn duurder dan in Amerika. Kamperen is een stuk goedkoper, maar met minder voorzieningen.

Wildlife

In Canada ga je zeker wildlife spotten. Helaas was er door de vroegere winterprik al minder berenactiviteit dan we hadden verwacht. Kortom zijn we wel tevreden met alle diertjes die we zijn tegengekomen.

Drukte

Op de hoofdbanen was het een stuk drukker dan we gewoon zijn. Vooral op de icefields parkway ben je nooit alleen. De uitzichtpunten staan vlug vol met een massa toeristen. Op sommige momenten was het zelfs te druk.

Kostprijs

Misschien wel de belangrijkste conclusie van heel de reis. Als je naar Canada wilt is het nu de moment wegens de Canadese dollar. Het is en blijft een duur land, maar je kan het zo duur of goedkoop maken zoals je het zelf wilt. In 2017 is de toegang voor de Nationale parken gratis!

Algemene conclusie van de reis

Volmondig JA, wij gaan zeker terug! Niet volgend jaar, want door de gratis toegang tot de parken zal het veel te druk zijn. De planning is om in juli/augustus 2018 terug te gaan, maar ook nieuwe parken te ontdekken. Er staan veel mogelijkheden nog open zoals Vancouver Island naar Calgary of omgekeerd, Vanuit Fairbanks via de Alaska Highway naar beneden rijden tot Edmonton lijkt mij ook wel leuk.

Allen bedankt om mee te lezen op onze laatste blog. Volgende reizen komen niet meer op blogspot.

Dag 26 & 27: The return to the boring life

Donderdag 22 september

Om 8u loopt de wekker alweer af. We blijven nog even liggen en om 8u30 staan we op. Het ontbijt is hier maar tot 9u, terwijl we pas hoeven uit te checken om 11u. Terwijl ik start met het opruimen, gaat Tom het ontbijt halen. Veel stelt het niet voor. We hadden beter toch voor onze laatste nacht een Best Western geboekt. Zelfs in de kamer ontdekken we mieren op ons nachttafeltje! BAH! Onder het tweede bed ligt er nog een speelgoedje. Stofzuigen kennen ze hier ook niet, want anders hadden ze het speelgoedje wel zien liggen.

Na het matige ontbijt gaat Tom nog even naar het shoppingcenter om een koffer te gaan kopen. Helaas, de koffer van Tom hadden we mogen lenen van de schoonbroer en het hendeltje is tijdens zijn zoektocht kapot gegaan. Niet meer handig om mee te rollen, gezien de zwaarte van de koffer. Daarom hadden we gisteren beslist om een nieuwe koffer te kopen voor mijn schoonbroer. Ondertussen sorteer ik de spullen, die zeker mee moeten naar huis. De overige kampeerspullen gaan we wegbrengen naar een soort van kringloopcentrum.

Om 10u15 is Tom terug en vul ik de nieuwe koffer met nog wat kampeerspullen. De slaapzak en kookfornuis gaan met ons mee naar huis. De tent, koelbox, matras en kampeerstoelen gaan naar een nieuwe eigenaar! Pas om 11u is alles gewogen en klaar om te vertrekken uit het hotel. Nog even sorteren in de auto, want er zijn nu wel vijf koffers die mee moeten op het vliegtuig.

We rijden eerst naar het kringloopcentrum om onze spullen te droppen. Twee vriendelijke personeelsleden helpen ons met de spullen. De jongen vroeg ons waar we vandaan kwamen en of ze in ons landje vriendelijker zijn dan in Amerika. Na mijn lach in te houden, zeggen we hem dat we een grotere vriendelijkheid ervaren in Amerika. De jongen kijkt wat raar op en begint dan over de oktoberfeesten in Duitsland te vertellen. Met spijt in het hart moet ik mijn tentje vaarwel zeggen...

Het is inmiddels 11u25 en stoppen nog even bij de Pet Smart voor wat snacks en speelgoedjes voor de katjes. Hierna hebben we nog wat tijd om iets leuks te beleven. We rijden naar de Point Defiance Zoo om de overige tijd te spenderen. Het is geen grote zoo en veel dieren zijn er niet aanwezig. Er zijn ook nog eens werken, waardoor we een deel van de dieren niet kunnen zien.

We eten hier elk een hotdog met wafelfrietjes als middaglunch. We wandelen nog langs mijn favoriete dieren en vertrekken om 14u30 uit de zoo op weg naar Budget.

Het begint al redelijk druk te worden op de baan. Net voor Budget, tanken we de auto vol (bij aflevering moet de tank steeds vol zijn) en om 15u staan we in de parking. Veel wordt er niet nagekeken en na 5 minuten zijn we op weg naar de luchthaven. Van hieruit rijden we met de bus naar de luchthaven van Seattle. De buschauffeur helpt mij met mijn koffers. Zeer attent van hem! Na de bus moeten we ook nog de tram nemen. Om 15u15 zijn we in de luchthaven van Seattle. We checken eerst onze koffers in bij Delta. De nieuwe koffer hebben we online, samen met onze online check - in al geregeld. Het is niet druk en alles verloopt goed. Nog even goed nakijken of de koffers goed ingecheckt zijn en Pinkie naroepen dat ze verdorie niet op een nieuw avontuur gaat! Die zullen ook wel gedacht hebben, "goed zot". :)

De boarding begint om 17u20 en we zien dat het al meteen langs de controle is. Het heeft niet veel zin om hier te staan wachten en we beginnen met de controles. Alles ok, maar dan nemen ze mijn handbagage van de band. De ene persoon doet verdacht teken naar de persoon, die mij apart roept om mee te komen. Oei, wat nu? De dame vraagt of er scherpe zaken in mijn koffer liggen. Euhm, neen... Ik vertel haar dat er wel breekbare souvenirs inzitten. Ze toont mij op het scherm dat er zwarte plekken te zien zijn en dat ze dit moet onderzoeken. Bij het openen van de koffer, zijn de zwarte plekken de magnetische flessenopeners van Tom. Ik vertel haar van onze aankomst met onze koffers en dat ik een beetje schrik had om mijn souvenirs te verliezen. Ze kijkt ook naar mijn totempaal, waarop een ander collega ook meekijkt. Uiteindelijk zitten we eigenlijk gewoon naar mijn souvenirs te kijken en wat te lachen en te vertellen. Niets aan de hand, gewoon mensen die hun job goed doen op een vriendelijke manier.

Hierna komen we aan onze terminal en drinken nog een grote koffie! Wat een grote beker! Om 17u20 begint de boarding en vertrekken we op tijd uit de luchthaven. Het is één van de nieuwste vliegtuigen van Delta, met veel ruimte. Goed zo, want we moeten nog lange uren vliegen. We stijgen op en al vlug begin ik de natuur en de cultuur te missen.

We zien dat ze het laatste seizoen van The Big Bang Theory hebben staan. Super, kunnen we de laatste drie afleveringen bekijken. Ook once upon A time bekijk ik tot het einde. We kijken naar de nieuwe Bad Neighbors 2 en nog elk twee leuke films. Goeie films samen met een uitstekende bediening en lekker (vliegtuig)eten.

Vrijdag 23 september

Om 13u landen we in Amsterdam. Allebei redelijk moe wandelen we langs de paspoortcontrole en zijn we hierna al bij de terminal. Het stomme is dat we pas om 15u50 vertrekken naar Frankfurt. De hotdog van in de zoo, ligt een beetje op mijn maag. Gelukkig heb ik nog een pilletje en gaat de wachttijd vlug voorbij. De korte vlucht zit behoorlijk vol, maar het is ook een klein vliegtuigje. We krijgen nog een middagsnack (een wrap), die we in de rugzak bijhouden voor straks. Pfftt, echt geen honger meer.

Om 17u landen we in Frankfurt, waar ons avontuur begonnen is. Uit het vliegtuig rijden we met de bus naar de luchthaven om vlug onze koffers op te halen. Na een paar minuutjes zien we onze koffers bij de eersten verschijnen! Woehoe, we hebben ze allemaal foutloos terug. Nog even naar de parking wandelen en onze auto staat te wachten. Tom heeft wel wat moeite gehad om in de auto te kruipen!

Bij het buitenrijden, tonen we ons bewijsje van de betaling. Voor ons vertrek had ik de mail afgedrukt, maar zat de QR - code niet in de mail. Tom gaat binnen bij de dienst van de parking en na een nogal onvriendelijke persoon, verlaten we de parking van de luchthaven. Nu is het helaas nog vier uur rijden. De oogjes worden zeer zwaar en een stop voor sterke koffie is dan ook een paar keer nodig. Ik stuur een sms naar de papa dat we onderweg zijn en na een lange rit met een omleiding wegens file, zijn we terug thuis om 22u45.

Na een goeie 36u kunnen we in ons bedje slapen.

Slaapwel!

Dag 25: Payback @ Olympic NP

Woensdag 21 september

We worden wakker om 8u. Vandaag verlaten we Canada en gaan we terug naar Amerika. Om 9u staan we bij de ferry terminal. Onze boot vertrekt pas om 10u30, maar voor de grenscontrole moeten we hier ruim op voorhand aanwezig zijn. Hopelijk moeten we hier geen 1,5u wachten en kunnen we nog een ontbijt met koffie regelen. 

Er staan al behoorlijk wat auto's in de rijen te wachten. De meesten zitten in de auto en niet veel later horen we dat we in de auto moeten blijven tot de controle langs geweest is. Pfffttt, dan eet ik mijn muffin in de auto maar op met wat water. Hierdoor hebben we ook wel even tijd om onze rommel in de auto op te ruimen. Een mens verzamelt nogal wat papier tijdens zijn verlof! 

Iets voor 10u komt er een man van de douane langs. Hij kijkt de paspoorten na en ons bewijs van de ferry. Enkel nog wat vragen hoelang we hier al zijn en naar waar we nog gaan. In totaal heeft dit 1 minuut geduurd! Het enige wat we nu moeten doen is een groen bewijs voor op de ferry halen. Ik mag helaas niet uit auto, want de auto mag niet achtergelaten worden. 

Om 10u15 mogen de eerste wagens in de ferry binnenrijden. De ferry lijkt deze keer wel op hetgeen we gewoon waren van in Alaska. Alsook het binnenrijden tot op de millimeter! Ik moest er al op voorhand uit of ik ging niet meer kunnen uitstappen. Voor de zekerheid heb ik van al het gebeuren geen foto's genomen, gezien we hier toch streng bewaakt de grens gaan overgaan naar Amerika. 

We wandelen naar dek 6 en zetten ons aan een tafeltje. Ik werk de blog bij vanop de Ipad, terwijl Tom een film bekijkt op de laptop. Maar na een tijdje moeten we onze ogen van ons scherm afhouden. De boot schommelt van links naar rechts. Deze keer heb ik enkel mijn bandjes aan, want morgen moet ik dan alweer de pillen op vliegtuig inslikken. Gelukkig hebben we het droog gehouden, binnen en op het dek. 

Om 12u30 arriveren we in Port Angeles. Met mooi weer rijden we Amerika binnen! Het is bijna niet te geloven dat we hier drie jaar geleden al eens geweest zijn. Toen zijn we naar de Hurricane Ridge gereden en zagen we niets van de bergen. Zie link verslag 2013.

Deze keer is het revenge! We rijden eerst naar het VC en zien behoorlijk wat volk op de parking staan. In het VC vragen we naar het weer en een aantal wandelingen. We rijden naar boven en kunnen ons hiervan niets herinneren, omdat het de vorige keer allemaal in de wolken zat. Zelfs een hert verschijnt langs de kant van de baan. Bij het VC zien we eindelijk voor het eerst de Olympic Mountains! Hiervoor maken we een vreugde jump! 

We wandelen een korte trail naar de overlook en tot aan Sunrise Point. 

Heremietzanger

Om 15u vertrekken we weer uit het park en zien nog een hertje langs de kant van de baan staan. Terug beneden twijfelen we welke weg, we gaan rijden. Zelf gaat mijn voorkeur langs de rand van het NP, maar dit is wel de langere weg. De snelste weg is via de tolweg, maar dan heb je geen uitzichten meer. We hebben wel nog wat tijd en kiezen voor de langere weg. Bij Mt. Walker Viewpoint stoppen we nog even om de benen te strekken en foto's te nemen van het uitzicht.

Op een bordje zie ik de naam van die rare kippen in Wells Gray staan. En blijkbaar mogen we van geluk spreken, dat we er zo eentje tegenkomen. Wij hebben wel zes van die blauwe sneeuwhoenen gezien. 

Hierna rijden we verder en stoppen we enkel nog voor wildlife! En toevallig zie ik links in de bocht een hele kudde Wapitiherten. Nog veel meer dan in Jasper. Zeker een 25 - tal herten, waaronder de papa's, mama's en kindjes. Ik moet het toch weer even vermelden, dat we in Amerika zijn en hier meer dieren zien. Grote uitzondering was Waterton Lakes met de zwarte beren, maar volgens mij waren die net de grens van Amerika over. Tom blijft in de auto, terwijl ik op een veilige afstand de dieren observeer. De mannetjes houden mij ook wel in de gaten en vooral de kindjes worden enorm beschermd. Tot er soort van vertrouwen is, gaan ze rustig verder grazen. 

Een mooie afsluiter van het dierenrijk en kort hierna ruilen we de natuur in voor de drukke stad. Een stad binnenrijden in het donker is nooit leuk. Gelukkig is de chauffeur het goed gewoon! We rijden naar ons hotel en laden onze koffers uit. Na wikken en wegen, kunnen we onze tent niet meenemen naar België. Zelfs in een nieuwe grote koffer gaat hij er echt niet in. Los inchecken hebben we ook risico dat hij kapot kan zijn. We zoeken op het internet en er zijn een aantal kringloopcentrums in de buurt. Morgen zullen we dan eens langsgaan met onze spullen. 

We sluiten onze avond af in het winkelcentrum en in de cinema. Om 22u10 kijken we naar Suicide Squad. Met vier man zitten we in de cinemazaal. De film is redelijk en behoorlijk langdradig. We hadden hem beter verwacht. Onderweg stoppen we nog even in de Walmart en dan gaan we slapen. Het is al 1u30 eens we bedje inkruipen. Morgenvroeg moeten we onze koffers nog herschikken en de auto opruimen. Een kort bezoekje aan de Tacoma Zoo staat morgen nog op de planning vooraleer we weer naar huis vertrekken. 

Weer: 21 °C, zonnig
Hiking: 3 km
Wildlife: 2 herten, 25 - tal wapitiherten, vogels  

Dag 24: The Wild Sea - Victoria

Dinsdag 20 september 

Om 7u30 gaat de wekker af en werk ik eerst de blog nog wat bij. Een uurtje later vertrekken we van het hotel te voet naar de fisherman’s Wharf. We kopen nog wat ontbijt en lunch in een lokaal winkeltje. Om 9u15 zijn we aan de balie van de Eagle Wing Tours. Er staat al wat volk te wachten, maar we hebben nog wat tijd om aan een bankje te zitten. 

Om 9u45 worden we bij elkaar geroepen voor een informatieve uitleg over onze boottour. Ver zouden we niet moeten varen vandaag, de walvissen zitten tamelijk dicht. Hierna mogen we instappen op onze boot. Het is een catamaran zoals in Alaska, maar een pak kleiner. Hoop dat die zware anti - misselijkheidspillen hun werk doen voor vandaag. We nemen plaats in de boot en we krijgen nog veiligheidsinstructies mee en dan zijn we van hun gebabbel verlost. Heb geen zin om hier binnen te blijven en vlug staan we vooraan op de boot. Behalve een Nederlands en Duits Koppel zijn er vooraan geen mensen te zien. 

We zien eerst een walvis. Toch wel even vermelden, dat je geen foto's moet verwachten van de dieren zoals in Alaska. De belofte om orka's te zien zijn een zekerheid, maar verwacht geen kwaliteit aan foto's. Er zijn geen jumps en de OOOH & AAAH blijven helaas weg bij ons. Alaska heeft het helaas verpest (op een goede manier). Ook is Tom zijn lens vergeten en hangt het inzoomen volledig van mij af. Hoewel de foto's van de walvissen in Alaska van mijn camera waren. 

En het grappige is dat de Orka's vooral bij Amerika zitten. We varen net over de grens van Canada - Amerika om de orka's te kunnen zien. Doet ons ook weer denken aan de Alaska - Yukon reis. De dieren willen Canada niet of de dieren van Canada willen ons niet zien. Nu goed, we zien een aantal orka's, moeder met kindjes, de grootmoeders,...

Ze zitten eigenlijk echt wel ver van de boot. We komen straks nog terug, maar gaan eerst naar de zeeleeuwen gaan kijken. Net als ik binnen iets wil eten, arriveren we bij de zeeleeuwen. Hup, terug naar buiten en die liggen mooi te poseren. Het zijn vooral mannetjes, die is te merken aan hun grootte. Tijdens het paringsseizoen gaan deze ferme mannetjes naar Alaska om een geschikt vrouwtje te gaan zoeken. 

Hierna varen we terug naar onze orka familie. Er zijn een 6 - tal orka's rondom onze boot. Het ene moment zitten ze links vooraan en het andere rechts achteraan. We krijgen voldoende tijd om de dieren te bewonderen. 

Hierna verlaten we de orka's en varen we terug naar Fisherman's Wharf. 

Om 14u zijn we terug aan de start van onze tour. We zien dat de zeehondjes terug zijn en nu zelfs met vier! 

Onze lunch hebben we nog niet opgegeten. Door de koude wind op de boot heb ik wel zin om al warm te gaan eten. We beslissen om de laatste dag Canada af te sluiten met een etentje in The Old Spaghetti Factory. Wie had dat gedacht, dat ik ergens graag ga eten. Bij ons thuis is dat voor mij een nachtmerrie, de familie heeft dit helaas al genoeg mogen ervaren. Hier heb ik dit panische gevoel totaal niet en zal ik het zeker missen. Super lekker eten, vriendelijke bediening en je eigen ruimte.

Na het eten zijn we behoorlijk moe. Die twee pillen zijn ingeslagen als een bom. Extreme vermoeidheid. We beslissen om toch maar een uurtje of twee te gaan rusten. Pas om 18u vertrekken we terug uit ons hotel om wat te slenteren in de binnenstad. 

We sluiten onze laatste dag af in de Pub van ons hotel. Elk een cocktail en wat crabcake met frietjes. 

Morgen is het onze laatste volle dag en gaan we terug naar Amerika. De natuur is nog niet gedaan, want het goede weer is morgen terug van de partij in Olympic NP! 

Weer: 20 °C, zonnig

Wildlife: walvis, orka's, zeeleeuwen, zeehonden