We worden wakker om 8u. Vandaag verlaten we Canada en gaan we terug naar Amerika. Om 9u staan we bij de ferry terminal. Onze boot vertrekt pas om 10u30, maar voor de grenscontrole moeten we hier ruim op voorhand aanwezig zijn. Hopelijk moeten we hier geen 1,5u wachten en kunnen we nog een ontbijt met koffie regelen.
Er staan al behoorlijk wat auto's in de rijen te wachten. De meesten zitten in de auto en niet veel later horen we dat we in de auto moeten blijven tot de controle langs geweest is. Pfffttt, dan eet ik mijn muffin in de auto maar op met wat water. Hierdoor hebben we ook wel even tijd om onze rommel in de auto op te ruimen. Een mens verzamelt nogal wat papier tijdens zijn verlof!
Iets voor 10u komt er een man van de douane langs. Hij kijkt de paspoorten na en ons bewijs van de ferry. Enkel nog wat vragen hoelang we hier al zijn en naar waar we nog gaan. In totaal heeft dit 1 minuut geduurd! Het enige wat we nu moeten doen is een groen bewijs voor op de ferry halen. Ik mag helaas niet uit auto, want de auto mag niet achtergelaten worden.
Om 10u15 mogen de eerste wagens in de ferry binnenrijden. De ferry lijkt deze keer wel op hetgeen we gewoon waren van in Alaska. Alsook het binnenrijden tot op de millimeter! Ik moest er al op voorhand uit of ik ging niet meer kunnen uitstappen. Voor de zekerheid heb ik van al het gebeuren geen foto's genomen, gezien we hier toch streng bewaakt de grens gaan overgaan naar Amerika.
We wandelen naar dek 6 en zetten ons aan een tafeltje. Ik werk de blog bij vanop de Ipad, terwijl Tom een film bekijkt op de laptop. Maar na een tijdje moeten we onze ogen van ons scherm afhouden. De boot schommelt van links naar rechts. Deze keer heb ik enkel mijn bandjes aan, want morgen moet ik dan alweer de pillen op vliegtuig inslikken. Gelukkig hebben we het droog gehouden, binnen en op het dek.
Om 12u30 arriveren we in Port Angeles. Met mooi weer rijden we Amerika binnen! Het is bijna niet te geloven dat we hier drie jaar geleden al eens geweest zijn. Toen zijn we naar de Hurricane Ridge gereden en zagen we niets van de bergen. Zie link verslag 2013.
Deze keer is het revenge! We rijden eerst naar het VC en zien behoorlijk wat volk op de parking staan. In het VC vragen we naar het weer en een aantal wandelingen. We rijden naar boven en kunnen ons hiervan niets herinneren, omdat het de vorige keer allemaal in de wolken zat. Zelfs een hert verschijnt langs de kant van de baan. Bij het VC zien we eindelijk voor het eerst de Olympic Mountains! Hiervoor maken we een vreugde jump!
We wandelen een korte trail naar de overlook en tot aan Sunrise Point.
 |
| Heremietzanger |
Om 15u vertrekken we weer uit het park en zien nog een hertje langs de kant van de baan staan. Terug beneden twijfelen we welke weg, we gaan rijden. Zelf gaat mijn voorkeur langs de rand van het NP, maar dit is wel de langere weg. De snelste weg is via de tolweg, maar dan heb je geen uitzichten meer. We hebben wel nog wat tijd en kiezen voor de langere weg. Bij Mt. Walker Viewpoint stoppen we nog even om de benen te strekken en foto's te nemen van het uitzicht.
Op een bordje zie ik de naam van die rare kippen in Wells Gray staan. En blijkbaar mogen we van geluk spreken, dat we er zo eentje tegenkomen. Wij hebben wel zes van die blauwe sneeuwhoenen gezien.
Hierna rijden we verder en stoppen we enkel nog voor wildlife! En toevallig zie ik links in de bocht een hele kudde Wapitiherten. Nog veel meer dan in Jasper. Zeker een 25 - tal herten, waaronder de papa's, mama's en kindjes. Ik moet het toch weer even vermelden, dat we in Amerika zijn en hier meer dieren zien. Grote uitzondering was Waterton Lakes met de zwarte beren, maar volgens mij waren die net de grens van Amerika over. Tom blijft in de auto, terwijl ik op een veilige afstand de dieren observeer. De mannetjes houden mij ook wel in de gaten en vooral de kindjes worden enorm beschermd. Tot er soort van vertrouwen is, gaan ze rustig verder grazen.
Een mooie afsluiter van het dierenrijk en kort hierna ruilen we de natuur in voor de drukke stad. Een stad binnenrijden in het donker is nooit leuk. Gelukkig is de chauffeur het goed gewoon! We rijden naar ons hotel en laden onze koffers uit. Na wikken en wegen, kunnen we onze tent niet meenemen naar België. Zelfs in een nieuwe grote koffer gaat hij er echt niet in. Los inchecken hebben we ook risico dat hij kapot kan zijn. We zoeken op het internet en er zijn een aantal kringloopcentrums in de buurt. Morgen zullen we dan eens langsgaan met onze spullen.
We sluiten onze avond af in het winkelcentrum en in de cinema. Om 22u10 kijken we naar Suicide Squad. Met vier man zitten we in de cinemazaal. De film is redelijk en behoorlijk langdradig. We hadden hem beter verwacht. Onderweg stoppen we nog even in de Walmart en dan gaan we slapen. Het is al 1u30 eens we bedje inkruipen. Morgenvroeg moeten we onze koffers nog herschikken en de auto opruimen. Een kort bezoekje aan de Tacoma Zoo staat morgen nog op de planning vooraleer we weer naar huis vertrekken.
Hiking: 3 km
Wildlife: 2 herten, 25 - tal wapitiherten, vogels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten