Dag 16: Touristland @ Icefield Parkway - Jasper NP

Maandag 12 september

Vandaag vertrekken we vroeg om onze roadtrip verder te zetten. Om 7u nemen we muffins, koekjes, appel (toch iets gezonds), chocomelk en koffie mee als ontbijt van het hotel. De voorruit is bevroren van de auto. Toch goed idee dat we niet gekampeerd hebben. Op de auto staat er – 6 °C aangegeven. We zien wel sinds een tijdje, een stralende helderblauwe hemel!

We rijden eerst nog naar Lake Moraine. Dit is een kort stukje terugrijden naar Banff NP. Voor 8u arriveren we op de parking en we zijn zeker niet de eersten. Tom klimt langs de rotsen naar omhoog om foto’s te nemen van het meer met de reflectie van de bergen. 

Beneden sta ik verder te bevriezen tot een Duitser mij bijna wegstampte om langs mij te passeren. En je kon hier niet meer verder, tenzij met zwemvliezen aan. Dan moet je drie dingen weten: 1 – het is vroeg in de ochtend, 2 – heb slecht geslapen en 3 – ik ben een vrouw. Don’t mess with me! De Duitser zal niet meer in mijn buurt komen en hij zal mijn gevloek wel verstaan hebben. Mag een mens niet zijn eigen plekje hebben om te genieten van de natuur. Djeezes! 

Tom komt naar beneden, met het eerste “waarom kwam die meneer bijna in je haar hangen?” Zie bovenstaande verhaal en we wandelen verder langs het meer om nog wat foto’s te nemen. 

Uiteraard overdrijven we weer en bijna een uur later (de horde bustoeristen arriveren hier tegen 9u), verlaten we de parking en rijden naar ons volgende bestemming. Vandaag rijden we de Icefields parkway op. Via deze weg rijden we Jasper NP binnen. 

We stoppen voor een aantal uitzichtpunten. 

Rond 11u30 rijden we eerst naar onze CG, de Colombia Icefield CG. We kiezen na een paar keer de loop rond te rijden voor het plekje nummer 9. De tent zet Tom meteen op, zodat hij weer wat kan drogen. Aangezien het al middag is, halen we ons kookfornuis uit om spaghetti met meatballs uit blik op te warmen. Met het warme eten en met zelfgemaakte koffie vergeten we de koude voor even.

  

Hierna rijden we naar de Icefield centrum. We komen hier binnen en zien een recordaantal Aziaten! Wat is dat hier allemaal. Zijn we in een pretpark terechtgekomen? Je kan hier tickets kopen voor een ritje op de gletsjer, een Skywalk, enz.. Flashy kleurtjes langs de wachtrij, zoals we kennen van de attracties. Slecht kom ik hier van! Daar gaat de pracht van de natuur! 

 

We moeten hier dringend weg en starten een wandeling naar de Parkers Ridge – Hilda Ridge. Een wandeling om een beter uitzicht te bekomen van de bergen. Helaas volgens de info, die Tom op het internet had gevonden, wandelen we een beetje backcountry. Eerst was er een weg, langs dichte struiken doorheen het bos. Vervolgens een steile klim langs de rotsen en dan zaten we vast! De afdaling is met veel geschuif en vuile broek verlopen! Maar Voila, we zijn beneden geraakt! 

De Wilcox Pass zal voor een andere keer zijn en we verkiezen om verdere uitzichtpunten te bekijken via de Icefields Parkway. De Go Pro is nog altijd kapot, maar proberen met de camera een timelapse te maken. 

We komen nog een lokaal winkeltje tegen, waar we worstjes kopen om te roosteren aan ons kampvuur. Er is beduidend minder volk op de Icefields parkway en rijden naar de Athabasca Glacier. Slechts drie wagens op de parking en geen bussen. 

Er is een kleine steile klim en de koude lucht, laat het zuurstofgehalte goed aanvoelen. Op de gletsjer zien we twee mensen lopen, terwijl er duidelijk staat aangegeven dat het verboden is. 

Uiteindelijk zien we ze niet meer (Hopelijk zijn ze niet in een put gevallen) en nemen we foto’s van de gletsjer en de bijpassende kleuren van de zonsondergang.

Jammer dat deze gletsjer binnen 100 jaar niet meer zal bestaan. De jaartallen tot waar de gletsjer kwam zijn hier aangegeven. Hun massatoerisme met het rijden op de gletsjer, zal binnen 30 jaar waarschijnlijk al gedaan zijn. Stomme mensen! Zo’n zaken zie je niet in Alaska. 

Het is al laat en rijden nog even naar Icefield centrum voor de nodige opwarming. Alles ligt er verlaten bij. Dat kamperen gaat hier vannacht, hopelijk goed aflopen. Misschien nog vlug een berenknuffel als extra opwarming en daar gaan we dan onze koudste nacht tegemoet. 

Op de kamping steken we meteen ons kampvuur aan en roosteren de worstjes. Helaas het hout is half bevroren en krijgen meer rook dan warmte binnen. Ik typ de blog verder bij op de iPad, zodat mijn vingers niet bevriezen. We wachten op de nodige sterren, maar ook dit zal niet van bucketlist geschrapt worden. Zitten we op de meeste donkere CG, krijgen we helder weer, maar is het volle maan! 

Teleurgesteld bereiden we ons voor om te gaan slapen. Een korte opfrissing en het aankleden. Neen, we gaan ons niet uitkleden! Aankleden is een must! Daar gaan we dan: ondergoed, T-shirt, thermo, fleece, gilet, dikke broek, dubbele kousen, muts en (voor mij) handschoenen! Enkel nog een bivakmuts ontbreekt... In de tent liggen we op de matras, in de slaapzak, twee dekens aan voeten, extra deken onder ons en met hoofden dicht bij elkaar voor wat warme adem! 

Of we al dan niet geslapen hebben of bevroren geraakt zijn, lees je in het volgende spannende verhaal!

Weer: -3 – 9 °C

Hiking: 6 km

Wildlife: eekhoorns