Dag 20: Walks & waterfalls @ Wells Gray PP

Vrijdag 16 september

Om 7u15 maakt Tom mij wakker. Shit! Al 15min overslapen! Stomme wekker werkt niet. Tom zet de koffie en ik spring vlug in de douche en maak een warm ontbijt (kalkoenspek en roerei met een bagel) klaar. Hmm, lekker ontbijtje met veel proteïnen. Zal nodig zijn voor vandaag. 

We rijden via een alternatieve route naar het Wells Gray PP. De eerste stop is aan de Spahats Falls en Clearwater River Valley. 

De zon is goed aan het schijnen, maar tegen de middag gaat het bewolken. Er is een lange wandeling gepland naar Trophy Mountain Alpine Meadows. Om deze wandeling te starten, moeten we 13 km op een gravel road rijden. Tijdens onze trip naar Alaska zijn we al een paar gravel roads gewoon, maar deze is veruit de ergste. Enorme grote stenen op de weg. Ik heb weer eens een wandeling gekozen. Zonder platte band komen we tot aan de parking. Slechts 1 auto staat op de parking. 

De wandeling start in het bos, dat gestaag naar omhoog gaat. Niet veel wildlife op te merken, enkel een paar vogels of kippen op het wandelpad. 

Blauwe sneeuwhoen

Na het bos komen we in de open vlaktes terecht. In juli/augustus staat het hier vol met bloemen en moet het werkelijk prachtig zijn om hier te wandelen. Door de vroege winterprik is alles hier reeds kapot gevroren. 

We wandelen verder omhoog tot aan Sheila Lake. Een meertje dat genoemd is naar een vrouw die gestorven is aan kanker. 

Van hieruit kan je vrij kiezen, naar waar we wandelen. Er is een CG aanwezig voor backcountry. We wandelen omhoog naar de bergenketens die 2500 meter hoog zijn.

Een echt wandelpad is niet meer aanwezig en we wandelen nog even door de wildernis naar beneden. Het landschap heeft kleine meertjes met vele stenen. 

Er komt een zeer koude wind opzetten. We vliegen bijna weg van de rotsen.

Tijd om te vertrekken. We wandelen naar beneden en zien donkere wolken in onze richting komen. Het is al middag en houden nog een korte stop voor een lunch met een view. 

In een super snel tempo wandelen we naar beneden. Op de parking staan drie wagens inclusief onze auto. De andere auto was van een ouder koppel, die we tijdens onze wandeling hebben gezien en die ons de weg vroegen. Voor de rest helemaal geen drukke wandeling. 

De volgende stop is aan de derde canyon. Er is een eerste en tweede, maar volgens mijn beschrijving is enkel de derde, de moeite om een vlugge foto te maken. 

We rijden langs de Moul Falls en een goeie 5 km hiervoor zien we een zwarte beer de weg oversteken. Een foto was onmogelijk, gezien je ook niet kan vragen of ze even willen poseren. De beer was op zoek naar eten en wandelde al vlug het struikgewas in. De wandeling naar Moul Falls kunnen we als laatste bewaren. Eerst rijden we de officiële ingang van het park binnen. De eerste 36 km van de weg (buiten de wandelingen) behoren niet tot het Wells Gray PP. Daarom dat we dus ook huizen zagen in het begin van de weg. Gezellig zo tussen de beren wonen. Zou ik ook wel willen in ons klein dorpje. 

Tom wilt nog naar de Green Mountain Viewing Tower gaan kijken. Een steile 4 km gravel Road naar omhoog en we zien het kleine torentje. Ik loop de trappen op en zie een bange eekhoorn zitten. Oei, arm beestje. Zijn hartje was hard aan het kloppen en wist niet meer wat doen. Ik wandel traag terug naar beneden en praat zachtjes tegen de eekhoorn. Hij komt traagjes de trap af en schiet als een vuurpijl het struikgewas in. Die zal ook wel weten wat te vertellen tegen de andere eekhoorns. 

Hierna bezoeken we een aantal watervallen. We wandelen eerst naar de Dawson Falls. Het doet ons denken aan een kleine Niagara waterval. 

De volgende waterval is de bekende Helmcken Falls. Hij is drie keer hoger dan de Niagara watervallen. 

We rijden nog langs de Mushbowl Falls. De waterval die langs de brug te zien is. 

Het is bijna 18u en we twijfelen of we nog tot het einde van het park zouden rijden of nog wandelen tot een andere waterval. We kiezen voor de wandeling tot aan de Moul Falls. Deze waterval ligt buiten het park, maar de laatste km wandelen bevindt zich in het park waar zwarte beren gespot worden. Het enige probleem is dat het om 19u30 bijna donker is. De wandeling is 5 km, wat twee uur zou duren. In een super vlug tempo wandelen we vlug de heenweg. De laatste km is een steile afdaling. Het begint ook nog eens te regenen, waardoor de stenen glad worden. Tom behelpt mij, gezien ik met de afdaling wel wat moeite heb. Eind goed, al goed bereiken we de Moul Falls. Hij lijkt op een kleine Helmcken Falls. 

Door het bewolkte weer is het nog vlugger donker aan het worden. Het is een race om terug naar de auto te wandelen. Ik zou graag nog een beer willen zien, maar nu in het bijna donkere bos liever niet. Uiteindelijk zijn we op de brede wandelweg. We halen de zaklamp uit, want het is helaas al donker. Om 19u40 bereiken we de auto. Een mooi tempo voor deze wandeling. 

Moe en voldaan rijden we terug naar onze leuke cabin. De eigenaar staat buiten om te horen of alles ok. Jaja, alles ok en we hebben geen geburen. Zalig, kunnen we de tv wat luider zetten. Tom maakt zijn heerlijke spaghetti klaar, terwijl ik de regen uit mijn haren ga wassen. Wat een zalige afsluiter van een toffe vrijdag! 

Morgen rijden we naar Vancouver! 

Weer: 13 – 23 °C, zon en regen

Hiking: 21 km

Wildlife: zwarte beer, eekhoorn, rare vogels of kippen