Zondag 11 september
Om 7u15 gaat de wekker af, we kijken naar buiten en alles zit achter de wolken. Buiten heeft het zelfs goed gevroren. Vandaag gaan we naar Lake ‘O Hara, dat op voorhand vastgelegd moest worden. Slechts een selecte groep mag hier per dag binnen. Met de auto is het niet toegelaten om hier het park te bezoeken.
We halen ontbijt to Go van ons hotel en rijden om 8u10 door naar de parking van LOH. Om 8u30 vertrekken we met de bus. Wat ons meteen opvalt is een grote groep vrouwen. En als klap op de vuurpijl een bus vol met vrouwelijke Aziaten (hello Japan). We krijgen eerst een uitleg over hoeveel kans je hebt om in het park toegelaten te worden. Slechts 1% over de hele wereld krijgt deze kans. Ja, de Aziaten hebben volgens mij meer kansen...
Goed, de busrit duurt maar een 15 minuten. Je kan de busrit beschouwen als een trilplaat, maar dan een trilplaat in de vorm van een bus. Alles was door elkaar aan het schudden. Aangekomen in LOH, is het aan het sneeuwen. Ja, ook dit weertje mogen we meepakken tijdens onze vakantie. We vragen eerst nog in het infocentrum naar geschikte wandelingen. De Aziaten zijn druk in de weer en ze wandelen de andere kant op. Goed zo, want met dat getetter gaan zelfs de eekhoorns kwaad worden.
Het sneeuwt verder, maar we starten meteen met ons wandeling naar Lake Oesa. Door al de sneeuw wanen we ons wel in een feeƫrieke omgeving.
Het is af en toe wel oppassen, want het kan wel glad worden. We zien wel tot waar we geraken. Uiteindelijk bereiken we Lake Oesa.
Vanaf hier gaat het pad verder langs de alpine route, niet echt een wandelpad. De route is door de sneeuw moeilijk terug te vinden. Door geel-blauwe symbooltjes te volgen, wandel je langs de route. Omhoog in de verte, zie ik een aantal wandelaars staan.
Hmm, weet niet of ik dit zie zitten. We proberen langs de losse stenen onze weg naar omhoog te vinden. Dit zie ik echt niet zitten en we zijn er ook niet uitgerust voor. We hebben geen bergschoenen, helm of stokken om onze route verder te zetten. Geen zin om een voet of een been te breken. De sneeuw smelt door de zon en is superglad aan het worden. We keren terug langs dezelfde route.
Ineens horen we luid gekwebbel. Oh neen, de groep Aziaten! Horror! We wandelen vlug verder, terug naar beneden.
Beneden wandelen we nog verder rond LOH. Het is enorm koud.
Er zijn nog veel wandelingen in het park, ook met kans op beren. Door de koude hebben we er geen zin meer in en wachten op onze bus. Om 16u30 rijden we met de bus terug naar de parking. We rijden naar het hotel en warmen ons op met een gratis warme chocomelk van het hotel. Tom vraagt de menukaart en we beslissen om hier tegen 18u te komen eten.
We drinken een cocktail als aperitief! Voor ons diner eet ik een Mushroom Swiss bacon advocado burger met frietjes en Tom een steak met gevulde aardappel. Voor de kleine honger delen we nog een lekker ijsje.
Morgen rijden we naar de Icefields parkway met eindelijk een zonnig weertje.
Weer: -5 – 8 °C, sneeuw en bewolkt
Hiking: 11 km
Wildlife: eekhoorns
Mooie sneeuw landschappen en zo'n helder water! Maar zag er wel gevaarlijk uit allemaal, blij dat je niets overkomen is!
BeantwoordenVerwijderenWat voor een burger zeg, gigantisch! Jullie kregen waar voor je geld zo te zien! hopelijk smaakte het allemaal ook??
Het was de lekkerste hamburger ooit gegeten!
BeantwoordenVerwijderenPrachtige foto's... De sneeuw maakt het echt sprookjesachtig mooi.
BeantwoordenVerwijderen